Maandelijks archief: augustus 2013

Logistieke spoorlogica

Spoorwegen
Terwijl de DC MOSA 2 de Maas opvaart richting Nederland, passeert de 326 als IC-trein 2512 Namen – Dinant de groeve van Sagrex in Lustin. Het bedieningsspoor ligt in het gras verscholen. Lustin, 2 juli 2013.
Terwijl de DC MOSA 2 de Maas opvaart richting Nederland, passeert de 326 als IC-trein 2512 Namur – Dinant de groeve van Sagrex in Lustin. Het bedieningsspoor ligt in het gras verscholen. Lustin, 2 juli 2013.

Op lijn 154 bevindt zich tussen het voormalige station van Tailfer en de tunnel van Lustin een wissel naar de zandsteengroeve van Sagrex. Via dit spoor voerde Infrabel tot in 2008 elk jaar zo’n 60.000 ton ballast (op een jaarlijkse productie van 300.000 ton) af naar haar werkbasis in Ronet. De transportkosten die NMBS Logistics aanrekende om de wagons op te pikken, liepen echter hoog op. Begin 2009 kondigde de aankoopdienst van Infrabel, de enige spoorklant van de groeve, dan ook aan bij voorkeur enkel nog bloktreinen van 20 wagons in te leggen. De bestaande aansluiting kon echter maximum 10 wagons ontvangen. Sagrex zag zich gedwongen om alternatieven te zoeken en investeerde onder meer in een laadkaai voor schepen, die medio 2010 in gebruik genomen werd.

Lees verder Logistieke spoorlogica →

Zondagsrust

Spoorwegen
In het kader van de grootschalige modernisering van het station van Oostende, vernieuwt Infrabel sinds 2011 ook diverse wisselstraten (zie SJ 176). Geregeld worden hiervoor werktreinen gestald in Oostende-Zeehaven, waar ballast en dwarsliggers geladen kunnen worden. De 6229 en 6219 genieten van hun zondagsrust, terwijl rechts twee wagons staan voor Proviron die de volgende dag omgewisseld zullen worden. Oostende-Zeehaven, 19 februari 2012.
Oostende-Zeehaven, 19 februari 2012.

In het kader van de grootschalige modernisering van het station van Oostende vernieuwt Infrabel sinds 2011 de vele wisselstraten die het station rijk is. Hiervoor worden geregeld werktreinen gestald in Oostende-Zeehaven, waar ballast en dwarsliggers geladen kunnen worden. De 6229 en 6219, gebouwd in 1962-1963, genieten van hun zondagsrust: samen hebben ze inmiddels meer dan 100 jaar en een paar miljoen kilometer op de teller staan. Vervroegd pensioen, my ass.

Immer had ik verkeerd gedacht dat wij allen samen iets moeten bewerkstelligen. Elk van ons is een eiland, omsloten door verraderlijk water, en wat wij allen samen hebben bewerkstelligd is louter toevallig gebeurd – het kon evengoed dit of iets totaal anders zijn geweest. Doch wat moet ik nu doen? Leven zoals zij, en wachten tot weer het oerwoud over dit alles heen is gegroeid?

Ofte: de laatste regels van Louis Paul Boons betoverend mooie Menuet. Soms trekt de zee zich terug en wanen we ons één supercontinent. Wellicht daarom dat we allemaal zo verzot zijn op de Mont Saint-Michel: die prachtige illusie dat het water deze keer misschien wel voorgoed wegblijft. Tot de zondvloed ons onderuit haalt, en het oerwoud over alles heen groeit. Telkens opnieuw.